Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότεροι Έλληνες, ακόμη κι εκείνοι που πίστεψαν ότι υπήρχαν λεφτά και ψήφισαν τον Γιώργο, δεν έχουν καμιά αμφιβολία ότι αυτή η κυβέρνηση... γιοκ. Είναι πεπεισμένοι πια ότι δεν υπάρχει κανένα, μα κανένα σχέδιο για έξοδο από την κρίση.
Τα νούμερα δεν βγαίνουν με τίποτα. Οι υπουργοί τρώγονται μεταξύ τους. Ο καθένας δεν θέλει να ακουμπήσει τις καυτές πατάτες του υπουργείου του.
Κι ο πρωθυπουργός, απλώς παρατηρητής και ταξιδευτής, βλέπει τα... τρένα να περνούν.
Στην αρχή, όταν μας παρουσίασαν την μαύρη κατάσταση της οικονομίας, όλοι πείστηκαν ότι έπρεπε να συμβάλλουν. Να κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις, να προσαρμοστούμε όλοι στις ανάγκες του μνημονίου και μέχρι και... γεροντάκια συναντούσαν τον πρωθυπουργό στον δρόμο και του έλεγαν να του δώσουν τη σύνταξή τους για να σωθεί η πατρίδα. Ποιος συμβουλάτοράς του, του είπε να λέει τέτοια πράγματα, μόνο εκείνος ξέρει.
Τέλος πάντων.
Τώρα, χρειάζεται να πάρει γενναίες αποφάσεις.
Έχει τα... guts για να το πούμε και στη γλώσσα του, να πάρει τώρα τις αποφάσεις που πρέπει και να μείνει στην ιστορία;
Θέλει και μπορεί να τα βάλει με το κεφάλαιο;
Θα πιέσει τις τράπεζες; Όχι μόνο να βοηθήσουν και να δώσουν λίγα από τα τεράστια κέρδη τους, αλλά και να ανοίξουν την κάνουλα στην αγορά;
Και βέβαια, για να κάνει τον κόσμο να πει επιτέλους μπράβο σε μια κυβέρνηση, θα βάλει κάποιον φυλακή; Όχι ο ίδιος, δεν είναι δικαστής ο άνθρωπος. Αλλά το πολιτικό σύστημα επί των ημερών του, θα λειτουργήσει επιτέλους με διαφάνεια που τόσο πολύ ευαγγελίζονται όλοι πριν βγουν;
Η εικόνα της χώρας είναι αντιφατική, αλλά και θλιβερή.
Βλέποντας κανείς τις απίστευτες ουρές στο ΙΚΑ με τους απόμαχους της ζωής να ταλαιπωρούνται ώρες για να κλείσουν ένα ραντεβού ή να πάρουν ένα φάρμακο, αισθάνεται μόνο αηδία.
Οι άνθρωποι αυτοί που πλήρωναν μια ζωή για να την απολαύσουν στα τελευταία τους χρόνια, νιώθουν σαν πολίτες τελευταίας κατηγορίας. Λες και δεν έδωσαν αρκετά στην κοινωνία και στα ταμεία. Άσχετα αν κάποιοι, αυτά τα λεφτά των ταμείων, τα έπαιξαν στο χρηματιστήριο.
Η ιστορία είναι μία. Ή κάνεις κάτι για να υπάρξει μια αχτίδα φωτός και μάλιστα γρήγορα ή άσε τον κόσμο να αποφασίσει αν σε θέλει ακόμα.
Όλα αυτά τα σενάρια που παίζουν τα κανάλια και τα παιχνίδια από... κύκλους του Μαξίμου, για ανασχηματισμούς, εκλογές ή δημοψήφισμα, ας τελειώνουν.
Ή παίρνεις αποφάσεις και αναλαμβάνεις και το κόστος αφού, όπως λες, θες να σώσεις την πατρίδα σου ή άσε τον λαό να αποφασίσει.
Επιτέλους κι αυτός δεν έχει το δικαίωμα σε μια "δημοκρατία" να πει την γνώμη του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου