Αρνι-όμαστε!

Πάσχα. Ηχεί συχνά στα τριχωτά αυτιά μας αυτή η λέξη τον τελευταίο καιρό αν και δεν ξέρουμε τι σημαίνει. Έχουμε μαζευτεί πολλοί νοματαίοι στο μαντρί, αλλά περνάμε καλά. Λίγο στριμωχτά, αλλά καλά. Ζεσταινόμαστε κιόλας, έτσι ο ένας δίπλα στον άλλο, μια που δεν μας ανοίγουν και θέρμανση –κοστίζει λένε.

Πριν κάνα μήνα μας έφεραν και κάτι ξένους. Πρέπει να ναι από καλές γέννες. Έχουν και ταμπελάκια στα αυτιά τους. Σκόπια? Κάτι τέτοιο μπορώ να διαβάσω. Στην αρχή δεν συναναστρεφόμασταν αρκετά μαζί τους, δεν καταλαβαινόμασταν, αλλά πλέον τα βρήκαμε. Δεν ξέρουμε γιατί ήρθαν, τόσο καιρό δεν είχαμε ξενόφερτους στην παρέα.

Μάλλον ήρθαν γι αυτό το Πάσχα και αυτοί. Για καλό τους έφεραν σίγουρα. Το αφεντικό το βλέπουμε πολύ χαρούμενο. Σίγουρα είναι για καλό. Έρχεται γελαστό κάθε μέρα και μας μετράει, μας χαμογελάει και μας διαβεβαιώνει ότι θα τα πάμε πολύ καλά. Πάμε για αναδιάρθρωση στο τέλος της εβδομάδας! Αυτό κι αν ακούγεται ευχάριστο! Τον εμπιστευόμαστε σε ό,τι μας λέει. Άλλωστε, τόσο καιρό αυτός μας ταΐζει, μας φροντίζει, μας φέρνει παρέα για να ζεσταθούμε περισσότερο. Ευγενέστατος και ανιδιοτελής. Θα ήμασταν αχάριστοι αν δεν τον αγαπούσαμε τόσο. Για μας κοπιάζει τόσο καιρό.

Σούσουρο στο μαντρί. Έχουμε όλοι μάθει πλέον για την αναδιάρθρωση και την περιμένουμε πώς και πώς! Μάλλον θα μας φτιάξουν καινούργιους χώρους για να κινούμαστε με μεγαλύτερη άνεση. Μπορεί να έχουμε πιο φρέσκο χορτάρι, γενικότερα μια ακόμα καλύτερη ζωή μας περιμένει. Όχι ότι έχουμε παράπονο, απλώς νομίζω ότι το παράκανε λίγο με τους καινούργιους και από την ακινησία δεν νιώθω πολύ το αριστερό μου πόδι. Και ίσως έχει χαλάσει το φαί, γιατί έχω κάτι καούρες τελευταία. Αλλά δεν πειράζει, όλα θα φτιάξουν.

-Ανάσταση! (Φωνάζει το αφεντικό.) Όλα είναι έτοιμα για το Πάσχα! Το εμπόρευμα πήγε κατ΄ ευχήν. Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε!

Τέλεια! Έφτασε επιτέλους η μεγάλη στιγμή. Το μαντρί έχει ξεσηκωθεί και δεν βλέπει την ώρα για το Πάσχα! Τα μάτια όλων, ντόπιων και μη, έχουν τεντώσει, ενωμένοι σαν μια γροθιά περιμένουμε την μεγάλη … στροφή στη ζωή μας. Κι όντως, έχουν αρχίσει να μας παίρνουν λίγους – λίγους. Στους ξένους βγάζουν τις ταμπέλες καθώς τους βγάζουν έξω –μάλλον μετά από τον ένα μήνα δεν υπάρχει λόγος να τους ξεχωρίζουν από μας. Όλοι αρνιά είμαστε, τι διαφορά έχει? Ο χώρος αδειάζει. Έχουμε μείνει μέσα καμία δεκαριά. Ξαναέρχεται το αφεντικό και τραβάει και τους τελευταίους.

-Έχετε γύρισμα, λέει χαρακτηριστικά και γελάει ειρωνικά.

Γύρισμα? Τι να εννοεί? Αυτός μπροστά με τον μπαλτά τι κάνει? Πού πάμε τελικά? Πού πήγαν όλοι? Πού θα πάνε οι υπόλοιποι, οι επόμενοι? Πολλά αναπάντητα ερωτήματα που δεν βρίσκουν απάντηση. Μας κορόιδεψε. Τόσο καιρό περιμέναμε με ανυπομονησία το τέλος μας? Έπρεπε να αντιδράσουμε αλλά δεν το κάναμε. Τώρα είναι αργά… Καλά κρασιά, καλό Πάσχα και… καλή Ανάσταση!