Τελικά τι μας ανήκει? Απ΄ότι φαίνεται ούτε ο ίδιος μας ο εαυτός. Πάνε να μας περάσουνε με νόμο να «δωρίζουμε» -έτσι το ξέραμε μέχρι σήμερα- τα όργανα μας υποχρεωτικά, μετά το θάνατό μας. Και ποιος θα ορίζει στην τελική το θάνατό μας?
Μπορεί να μπω για ένα απλό τσεκ απ και να με βγάλουν ετοιμοθάνατη επειδή η «κάβα» τέλεψε? Και διάφορα τέτοια ερωτήματα γυρνάνε στο κεφάλι μου.
Όσο περνάει ο καιρός –δεν τολμώ καν να αναφερθώ σε χρόνια, δεν τους προλαβαίνουμε πλέον- χάνουμε εκτός από τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και τον εαυτό μας. Και το εννοώ με την κυριολεκτικότατη σημασία του. Σύμφωνα με τον καινούργιο νόμο περί «δωρεάς» που βρίσκεται στα σκαριά, θα ανήκουμε πλέον στο κράτος. Έτσι είναι. Δεν αποφασίζουμε εμείς για εμάς, αλλά οι κυβερνήσεις και κατά συνέπεια οι εκάστοτε γιατροί, ή ίσως και οι έμποροι οργάνων. Θα είμαστε υποχρεωμένοι να «δωρίσουμε» τον εαυτό μας.
Η δωρεά οργάνων είναι σωτήρια στην ιατρική. Από τη στιγμή που το δικό σου σώμα τίθεται «εκτός λειτουργίας» γιατί να μην σώσεις ένα άλλο που έχει ανάγκη? Είναι δείγμα ανθρωπιάς. Άσε εμένα να αποφασίσω όμως και να δείξω τον αλτρουισμό μου. Ή τους συγγενείς μου, σε περίπτωση που εγώ δεν θα είμαι σε θέση να το εκφράσω. Μην αποφασίζεις για μένα. Φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Θα αντιδράσω, θα αντισταθώ, ακόμα κι αν είναι κάτι που θα το έκανα.
Έτσι λοιπόν, όσοι δεν προλάβουν να δηλώσουν ότι τα όργανά τους θέλουν να «φύγουν» μαζί τους, -γιατί έτσι θα λειτουργεί, αντίστροφα- θα είναι υποψήφια ανταλλακτικά προς χρήση και αντικατάσταση. Αναρωτιέμαι λοιπόν, η ταφή που θεωρείτο από τα αρχαία χρόνια ως τιμή προς τον νεκρό, θα εξακολουθεί να υφίσταται? Θα αφήνουν ένα μέρος μας πίσω στους συγγενείς ή θα πουλάνε και τα κόκκαλά μας στα pet shop? Μήπως είναι κι αυτός ένας λόγος? Μήπως δεν έχουμε άλλο πρόσφορο έδαφος για «σοδειά»? Ας ακολουθήσουμε τα ξένα πρότυπα. Προτιμώ να τοποθετηθώ σε βαζάκι που θα στολίζει την ανατολική πλευρά του τζακιού, παρά με το έτσι θέλω να με σκορπίσουν, επειδή έτσι αποφάσισαν κάποιοι για μένα –που σίγουρα πάλι αυτοί , θα εξαιρούνται από τον συγκεκριμένο νόμο.
Ναι, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας τέτοιος νόμος, αν τελικά ισχύσει, αποσκοπεί στο κοινό καλό. Σίγουρα κρύβονται πολλά και ακριβά συμφέροντα πίσω από κάτι τέτοιο. Μέχρι στιγμής μας έχουν δείξει ότι ο τομέας της υγείας και η σωστή οργάνωση των νοσηλευτικών ιδρυμάτων δεν τους απασχολεί ιδιαίτερα. Αλλά τώρα, έρχονται να μας δείξουν με έναν τέτοιο νόμο πόσο… «φιλεύσπλαχνοι» είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου