Tο φαινόμενο Μότσαρτ -Mozart Effect – που απασχόλησε και απασχολεί έως και σήμερα τόσο ιατρικούς όσο και επιστημονικούς κύκλους- βασίζεται στη θεωρία ότι η ακρόαση μουσικών κομματιών Μότσαρτ με έμφαση στα κονσέρτα μπορούν σταδιακά να βελτιώσουν το IQ και να συμβάλλουν
στην πνευματική ανάπτυξη των νηπίων.
Η μουσική διεγειρει τη λογική του χώρου και του χρόνου, διότι αυτή απασχολεί τον εγκέφαλο με την επεξεργασία πληροφοριών, που σχετίζονται με τον χώρο (διαστήματα μεταξύ τόνων) και με τον χρόνο (χτυπήματα-ρυθμοί). Αυτό το είδος διέγερσης πλεονεκτεί σε σχέση με άλλες δραστηριότητες, που απαιτούνται στα μαθηματικά και τη λογική.
H λογική στον χώρο και τον χρόνο είναι ο διανοητικός χειρισμός διαφόρων εικόνων μέσα στον χώρο και στον χρόνο, με άλλα λόγια ικανότητα σκέψης σε εικόνες .Η ικανότητα αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική για την δημιουργία και σύλληψη λύσεων, για προβλήματα πολλαπλής φύσεως σε τομείς όπως η μηχανολογία , τα μαθηματικά , η τέχνη , τα παιχνίδια ( όπως το σκάκι ) κλπ.
Πώς επιδρά, όμως, η μουσική στη λογική στον χώρο και τον χρόνο? Η μουσική είναι φτιαγμένη από «τόνους», που είναι συνδυασμένοι ο ενας με τον άλλο σε ένα προβλέψιμο πρότυπο- ντο, ρε, μι, φα, σολ, λα, σι, ντο. Ο ακουστικός «χώρος» μεταξύ των τόνων ή βαθμιδών αυτών γίνεται αντιληπτός, όταν τα ηχητικά κύματα φτάνουν στον εγκέφαλο.
Στα τραγούδια οι τόνοι είναι διασκευασμένοι σε διαφορετικές μορφές για να δημιουργήσουν μια μελωδία. Δια μέσου της επανάληψης τα παιδιά καταλαβαίνουν να αναγνωρίζουν το «ακουστικό διάστημα»ανάμεσα στους τόνους αυτούς και να αναγνωρίζουν το μοναδικό σχήμα του κάθε τραγουδιού.
Αυτό τελικά βοηθά στο να μάθουν να τραγουδούν με το σωστό τόνο και να ξεχωρίζουν μία μελωδία από την άλλη... Καθώς τα παιδιά εξερευνούν το τραγούδισμα ο εγκέφαλός τους απασχολείται έντονα με το να αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο οι τόνοι αυτοί σχετίζονται μεταξύ τους (ποιά η σχέση μεταξύ τους, πόσο μακριά είναι ο ένας από τον άλλο).
Κάπως έτσι έρχεται ο ορισμός Spatial Temporal Reasoning να χρησιμοποιηθεί απο τον Alfred Tomatis, που χρησιμοποίησε την Μουσική του Mozart σαν ακουστικό ερέθισμα σε προσπάθειες θεραπευτικών του αγωγών.
Ανάμεσα σε άλλα κομμάτια η σονάτα για δύο πιάνα σε ρε μείζονα Κ 448 κατόπιν πειράματος στο Πανεπιστήμιο του Illinois μείωσε τα παθολογικά εγκεφαλικά κύτταρα των επιληπτικών που βρίσκονται σε κώμα.
Για την ίδια σονάτα παιδιά, που μελετούσαν πιάνο και άκουγαν την σονάτα επί μακρόν είχαν 27% καλύτερα αποτελέσματα στα μαθηματικά. Τα πειράματα και οι μελέτες συνεχίζονται, ενώ για τους ενδιαφερόμενους η εκλαΐκευση της επίδρασης Mότσαρτ βρίσκεται στο βιβλίο «Mozart Effect» του Don Campbell ...
Οι γνώμες διίστανται, ωστόσο η μουσική διεγείρει τα κύτταρα του εγκεφάλου, βοηθάει στην αύξηση των επιδόσεων, ενώ βοηθά στην κοινωνικοποίηση και την πνευματική υγεία, αποδεικνύοντας τα οφέλη μέσα στον «χώρο» και στον «χρόνο»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου